Zwalczanie terroryzmu poprzez turystykę

Bycie jednym z czołowych głosów w irackiej turystyce i krzyżowcem powrotu splądrowanych i zrabowanych zabytków tego kraju może brzmieć jak niewdzięczne zadanie. Ale dla Bahaa Mayah to misja. Jest to niebezpieczna misja, w której jest oddany temu, że wyruszył na kampanię w nadchodzących wyborach krajowych.

Rozmawialiśmy z Mayahem podczas wizyty u jego rodziny w Kanadzie na krótko przed wyjazdem do Bagdadu w celu rozpoczęcia kampanii na rzecz sondażu, który zapowiada się zarówno krwawo, jak i złośliwie.

Mayah uciekł z Iraku w latach 1970. do regionu Zatoki Perskiej prawie cztery dekady temu, kiedy młody biurokrata w irackim Ministerstwie Handlu Zagranicznego. Ostatecznie osiadł w kanadyjskim mieście Montreal.

Po upadku irackiego siłacza Sadaama Husajna, Mayah wrócił do swojego kraju, aby zostać doradcą ministerialnym w irackim Ministerstwie Turystyki i Starożytności. Mayah skoncentrował większość swojego mandatu na kampanii mającej na celu podniesienie międzynarodowej świadomości na temat systematycznego plądrowania i plądrowania skarbów archeologicznych Iraku w następstwie inwazji amerykańskiej na ten kraj.

Po amerykańskiej inwazji na Irak z Irackiego Muzeum Narodowego zrabowano około 15,000 100,000 obiektów, w tym posągi, starożytne teksty i cenną starożytną biżuterię. Podczas gdy około połowę udało się odzyskać, inne pojawiły się na rynku międzynarodowym. Uważa się, że w ostatnich latach w wyniku masowego grabieży zniknęło prawie XNUMX XNUMX przedmiotów.

W celu powstrzymania grabieży Mayah, która twierdzi, że nielegalne dochody z tej sprzedaży finansowały terroryzm, wezwała do zakazu sprzedaży reliktów archeologicznych z Iraku – odwołując się do Rady Bezpieczeństwa ONZ. Jego wezwania zostały w dużej mierze zlekceważone.

Mówiąc o rozwoju turystyki w kraju borykającym się z trudnymi kwestiami bezpieczeństwa, kraj ten pozostaje „kolebką cywilizacji”, domem około 12,000 XNUMX stanowisk archeologicznych i licznych starożytnych cywilizacji. W lepszych czasach Irak byłby naturalnym punktem turystycznym.

ontheglobe.com: Jakie są najważniejsze miejsca w Iraku dla potencjalnego turysty? Jak łatwo dostępne są te strony?
Bahaa Mayah: To może zabrzmieć dziwnie, że promujemy turystykę w Iraku. W tej chwili i mówimy przede wszystkim o turystyce religijnej. Są one przeznaczone głównie do miast religijnych, takich jak Nadżaf i Kirbala, Bagdad i Samara. Miasta te są bezpieczne i można powiedzieć, że stan bezpieczeństwa jest w bardzo dobrym stanie. Promujemy to i osiągamy dobre wyniki oraz mamy stały napływ turystów z krajów takich jak Iran, Bahrajn, Kuwejt, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Pakistan i Liban. W ubiegłym roku otworzyliśmy lotnisko w Nadżafie, które umożliwiło bezpośrednie loty z tych krajów. Byłem bardzo szczęśliwy, widząc odbicia tego w gospodarce, ponieważ te miasta kwitną i powstało wiele możliwości zatrudnienia. Dowodzi to, że turystyka jest sposobem walki z terroryzmem. Kiedy ludzie będą mieli pracę, a gospodarka będzie się rozwijać, terroryzm będzie chylił się ku upadkowi. Społeczność międzynarodowa powinna pomóc w zaprowadzeniu pokoju w Iraku. Widzielibyśmy wtedy napływ turystów do naszych miejsc kulturowych i archeologicznych.

Osiągnięcie pewnego poziomu bezpieczeństwa zajmie trochę czasu, zanim zobaczymy rozkwit turystyki w Iraku. Jednocześnie nie jestem zadowolony z przygotowania infrastruktury turystycznej w Iraku. Nie jest to fakt posiadania samych stanowisk archeologicznych, ponieważ turyści mają i cieszą się usługami, których my jeszcze nie mamy, i nie mają jeszcze w pełni uwagi rządu na rozwijanie tych elementów, które są ważne, aby mieć udany przemysł turystyczny.

ontheglobe.com: Czy możemy porozmawiać o konkretnych witrynach?
Bahaa Mayah: Niektóre z miejsc, które mogłyby zostać zagospodarowane w krótkim okresie, obejmują miasto Babilon. Jest to stosunkowo bezpieczny obszar, na którym moglibyśmy rozwijać działalność turystyczną. Miejsca Ur i Nazaria są również stosunkowo bardzo bezpieczne. Można by tam rozwinąć jakąś działalność turystyczną. Ale to wymaga zasobów, których nie mamy.

ontheglobe.com: Mówimy o brakujących drogach, sklepach z pamiątkami; czy po prostu mówimy o podstawowym bezpieczeństwie?
Bahaa Mayah: Drogi i infrastruktura transportowa są, ale brakuje nam hoteli, wyszkolonych ludzi i siły roboczej, przewodników, a nawet restauracji czy hoteli. Na przykład w Nazarii jest tylko jeden hotel, który naprawdę możemy rozważyć. Nie wystarczy! Mały hotel z pięćdziesięcioma lub sześćdziesięcioma pokojami to odpowiednik hotelu czterogwiazdkowego. Potrzebujemy znacznie więcej, aby rozwijać turystykę w wielu innych miastach. W Babilonie nie mamy żadnych hoteli. Jedyny hotel, który był teraz hotelem pięciogwiazdkowym, jest zajęty przez siły międzynarodowe. Wkrótce powinni opuścić ten lokal. Ale aby przywrócić go do poprzedniej sytuacji pięciogwiazdkowego hotelu, potrzebujesz siły roboczej i zasobów.

ontheglobe.com: Jesteśmy świadomi, że Babilon był używany przez najeźdźców jako baza wojskowa. Jakiego rodzaju szkoda została poniesiona?
Bahaa Mayah: Niestety Babilon rzeczywiście był wykorzystywany jako baza wojskowa przez wojska amerykańskie i polskie. Była to jedna z katastrof, która zaczęła się po inwazji w 2003 roku. Zniszczeniami zajmuje się specjalna komisja UNESCO. Byliśmy świadkami użycia ciężkiego sprzętu, odpowiednika ciężkiej armady wojskowej. Spowodowało to zniszczenia w miejscu, które uważam za jedną z największych katastrof w wyniku wojny.

ontheglobe.com: Czy rząd USA finansuje renowację strony?
Bahaa Mayah: Obiecali pomóc. Zrozumieli po pewnym czasie po tym incydencie swój błąd. Są gotowi i starają się pomóc. To sposób na powiedzenie przepraszam.

ontheglobe.com: Zabierz nas z powrotem do 2003 roku, kiedy wojska amerykańskie po raz pierwszy wkroczyły do ​​twojego kraju. Z Muzeum w Bagdadzie splądrowano około 15,000 XNUMX obiektów o znaczeniu kulturowym. Ministerstwo ropy było jednak chronione i wielu widzi w tym ironię. Wielu postrzega to jako punkt wyjścia problemów w dziedzinie archeologii w Iraku.
Wojny Bahaa Mayah nie przynoszą dobrobytu żadnemu narodowi, ale niosą za sobą zniszczenie. Zbrodnia, która wydarzyła się w irackim muzeum po upadku reżimu w kwietniu 2003 roku, była jedną z największych katastrof naszego narodu. Nie możemy winić nikogo poza Stanami Zjednoczonymi i siłami, które w tym czasie wkroczyły do ​​Iraku. Powinni mieć na uwadze, że mieli wcześniejsze ostrzeżenia archeologów z całego świata, że ​​powinni zaopiekować się Muzeum Irackim. Nic wtedy nie zrobili i pozwolili ludziom plądrować muzeum. Splądrowano około 15,000 XNUMX obiektów, z czego połowę udało nam się odzyskać. Druga połowa krąży po całym świecie i stoimy w obliczu braku współpracy wielu narodów w ich odzyskaniu, włączając narody zachodnie. To nakłada odpowiedzialność na najeźdźców, aby pomóc Irakowi w odzyskaniu i repatriacji zrabowanych przedmiotów.

ontheglobe.com: Jaki jest twój harmonogram przywracania masowej turystyki do Iraku i jego stanowisk archeologicznych?
Bahaa Mayah: Nie chcę pośpieszać w Iraku z przemysłem turystycznym dla naszych miejsc kulturowych i archeologicznych, chyba że zapewnimy bezpieczeństwo turystom przybywającym do Iraku. Nie będę promował tego rodzaju turystyki, dopóki nie poczuję, że jako rząd, siły bezpieczeństwa i infrastruktura jesteśmy gotowi na przyjęcie turystów – tylko wtedy zrobię wszystko, co możliwe, aby wypromować ten rodzaj turystyki w Iraku.

ontheglobe.com: Czy jesteś dziś większym optymistą niż rok temu?
Bahaa Mayah: Szkoda, że ​​nie zapytałeś mnie po następnych wyborach. Najbliższe wybory będą najważniejszymi z przeszłości i przyszłości Iraku. To zadecyduje o losie tego narodu: kto będzie rządził Irakiem iw jakim kierunku pójdzie kraj. Sam startuję w tych wyborach i powinienem rozpocząć kampanię zaraz po powrocie do Iraku. Oczywiście życzę wygranej, postaram się, aby temat archeologii i turystyki w Iraku jak najbardziej wziął się z mojego następnego wpisu. Powiedziawszy, że przeszłość była bardzo trudna.

Andrew Princz, nawigator kultury z Montrealu, jest redaktorem portalu turystycznego ontheglobe.com. Zajmuje się dziennikarstwem, świadomością kraju, promocją turystyki i projektami kulturalnymi na całym świecie. Podróżował do ponad pięćdziesięciu krajów na całym świecie; z Nigerii do Ekwadoru; Kazachstan do Indii. Jest w ciągłym ruchu, szukając możliwości interakcji z nowymi kulturami i społecznościami.